Καλοκαίρι με δρεπάνι, τσουγκράνα και αμίλητο νερό
Στις μέρες μας, ο θερισμός και ο αλωνισμός υπάρχουν μόνο ως αναμνήσεις στη σκέψη των ηλικιωμένων και σε εικόνες βιβλίων ή εκθέσεις αντικειμένων.
Κατά τον μήνα Ιούνιο ή θεριστή, γινόταν το θέρισμα των σιτηρών με το δρεπάνι και τη δοκάνη.
Όταν τα στάχια ωρίμαζαν και έπαιρναν ένα χρυσοκίτρινο χρώμα oι θεριστές, άνδρες και γυναίκες, ήταν έτοιμοι. Άρχιζαν το θερισμό νωρίς το πρωί. Αφού έκαναν το σταυρό τους, έπιαναν με το αριστερό χέρι πολλά στάχια μαζί και με το δρεπάνι, που κρατούσαν στο δεξί χέρι, έκοβαν χαμηλά τα στάχια. Η ποσότητα των σταχιών που χωρούσε το χέρι λεγόταν χερόβολο. Το κάθε χερόβολο το τοποθετούσαν μαζί με άλλα και σχημάτιζαν τις χεριές.
Όταν τελείωνε ο θερισμός ακολουθούσε το αλώνισμα. Το αλώνισμα γινόταν στο αλώνι που ήταν ένας χώρος κυκλικός. Χτυπούσαν τα στάχυα με πολλή δύναμη, είτε με το χέρι ή με ζώα, για να αποχωριστεί ο καρπός από τα υπόλοιπα στελέχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου