Της δικαιοσύνης ήλιε
νοητέ
Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Θα σημάνουν οι
καμπάνες
Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Με τόσα φύλλα σου γνέφει ο ήλιος
καλημέρα
με τόσα φλάμπουρα λάμπει, λάμπει ο ουρανός
και τούτοι μέσ' τα σίδερα και κείνοι μεσ' το χώμα.
Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι
καμπάνες.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό
μας.
Κάτω απ' το χώμα μες στα σταυρωμένα
χέρια τους
κρατάνε τις καμπάνας το σχοινί,
προσμένουνε την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση
τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας
δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει
Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι
καμπάνες
Όταν σφίγγουν το χέρι
Μίκης Θεοδωράκης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Όταν σφίγγουν το χέρι
Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
Όταν χαμογελάνε
Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ' τ' άγρια γένια τους
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ' τ' άγρια γένια τους
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες
με σημαίες και με ταμπούρλα
Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται
όταν σκοτώνονται όταν σκοτώνονται
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες, με σημαίες και με ταμπούρλα
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
η ζωή τραβάει την ανηφόρα
με σημαίες με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα.
Το γελαστό παιδί
Μίκης Θεοδωράκης, Μαρία Φαραντούρη
Ηταν πρωι τ Αυγουστου
κοντα στη ροδαυγη
βγηκα να παρω αερα
στην ανθισμενη γη
Βλεπω μια κορη κλαιει
σπαρακτικα θρηνει
σπασε καρδια μου εχαθη
το γελαστο παιδι
Ειχεν αντρεια και θαρρος
κι αιωνια θα θρηνω
το πηδηχτο του βημα
το γελιο το γλυκο
Αναθεμα την ωρα
καταρα στη στιγμη
σκοτωσαν οι εχθροι μας
το γελαστο παιδι
Ένα το χελιδόνι
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους
τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα
βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη
θάλασσα!
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν απ' τους μάγους το σώμα του
Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
Πάρθηκεν απ' τους μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου
σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές
και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές
και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση
Είμαστε δυο
Είμαστε δυο, είμαστε δυο,
η ώρα σήμανε οχτώ
κλείσε το φως, χτυπά φρουρός,
το βράδυ θα ‘ρθουνε ξανά
έμπα μπροστά, έμπα μπροστά
και οι άλλοι πίσω ακολουθούν
μετά σιωπή και ακολουθεί
το ίδιο τροπάρι το γνωστό
Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ‘ρθει καιρός να μας το πει
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Είμαστε δυο, είμαστε τρεις,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Καβάλα πάμε στον καιρό
με τον καιρό με την βροχή
το αίμα πήζει στην πληγή
ο πόνος γίνεται καρφί
Ο εκδικητής ο λυτρωτής
είμαστε δυο, είμαστε τρεις
είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου